Mente en Branco | Guadi Galego

Hoxe quixen ver
que cos dedos o meu mundo podía mover.
Non quixera ser
pretensioso nin todopoderoso, só quería ter
un momento de lucidez contida,
atopar unha saída ás neuronas derretidas.

Só buscaba o pracer de parir un canto,
un lamento, un berro, un pranto, unha pena,
un quebranto.

Penso en creación, busco nos vagóns baleiros
en cada estación.

Ter o que outro ten
nunca souben ver o que os outros ven.
Súo sangue ao tentar escribir con letras
o barullo que hai na cabeza,
mente en branco, saída e meta.

Pecho os ollos, retorzo o pensamento,
pero queda só nun intento.
Nunca souben mirar para dentro.

Só buscaba o pracer de parir un canto,
un lamento, un berro, un pranto, unha pena,
un quebranto.

Só buscaba o pracer de parir un canto,
un lamento, un berro, un pranto, unha pena,
un quebranto.

…