Xoan Curiel
2 MúsicasHai máis razóns para partir
que para quedar
cando o outono vén.
As bagullas sumirán
como baixa o mar
cando saia o tren.
Desarrímaste de min
e eu chantado neste andén.
As formiguiñas do teu rir
seguen a bulir
baixo a miña pel.
Aínda hanme posuír
hanme desexar
como se eu fose mel.
Esvaece toda a dor
como o aire do teu fol.
É tempo de navegar
e de desatar
os nós do corazón.
Tempo de nos despedir
e reformular
cada ecuación.
As formiguiñas do teu rir
seguen a bulir
baixo a miña pel.
Aínda hanme posuír
hanme desexar
como se eu fose mel.
É a fumaza da canción
que nos queda do que foi.
É tempo de navegar
e de desatar
os nós do corazón.
Tempo de nos despedir
e reformular
cada ecuación.
É tempo de navegar
e de desatar
os nós do corazón.
Tempo de nos despedir
e reformular
cada ecuación.