Rosalía Fernández Rial

1 Música
  • Detrás do espello
    todas eramos a mesma muller,
    núa,
    interrogativa,
    reclamándolle respostas
    á realidade.
    Ninguén vai chamar por nós?
    Ninguén ─silencio ─.
    Porque sodes a mesma muller sen rostro,
    sen nome.
    E se nos creamos?
    Que cada unha
    se debuxe da forma que queira.
    E foi así como demos a luz
    os nosos lenzos,
    soñando pincel,
    imaxinando cores,
    a grande escala.
    Foi así como
    comezamos a parirnos…
    Ata nacer
    entre os marcos ceibes
    da fantasía feminina.
    Así hoxe vexo,
    nos seus ollos,
    que o teu retrato
    son eu.