Mondra

no lugariño d’ARDĒN
ai, miña terra fermosa
hai unha rosa espiñada
que aloumiña, que perfora

o lugariño d’ARDĒN
ai, miña terra querida
ten unha rosa na entrada
ten espiña na fuxida

AĪ VAN AS ARDENTES
POR ARDĒN ABAIXO
ESPIÑAS DE ROSA
E PĒTALOS BRANCOS
AĪ VAN AS ARDENTES
POR ARDĒN ARRIBA
RIN DAS SŪAS PENAS
CHORAN ALEGRĪAS

O LUGAR D’ARDĒN
Ē TERRA DE FOLĪA
AI, FOLĪA TAL
N’A VIN NA MIÑA VIDA
O LUGAR D’ARDĒN
HA SER TERRA SONADA
SENSUAL E DIVERSA
E DE XENTE HONRADA

o lughariño d’ARDĒN
ē moi digno de querer
decote lle tiven lei
ai e xuro non lla perder