Mercedes Peón

Marabíllome da terra,
marabilla, marabilla é o mar,
marabíllome das flores,
marabilla, marabilla son as cores.
Marabíllome dos nenos,
marabíllanme os ollares,
marabíllome dos vellos,
sabedoría a raudales.

Se quero escoitar a beleza ao meu redor
escoitarei o meu propio son,
se quero escoitar o universo ao meu redor
escoitarei o meu propio son…

Marabíllome das árbores
dos seus froitos, dos sabores,
se quero escoitar o universo ao meu redor
escoitarei o meu propio son…

Deixa, deixa, deixa, non chores,
Deixa, deixa, deixa, non chores máis.

Non chores mais, todo acabou
Isto é o peor se eu non saio
De esa dor que non fai ben
Que confunde e non deixa ver…
O ben… o ben tan grande que atopei…
O ben… o ben tan granda que me deches.

Se queres, poderás
Se queres, xa verás
Se queres, non vai mal
Se queres, sairás

Non choro máis, non, por favor,
Todo está ben, onde entran dous entran tres,
Ai, catro ou cinco e ti tamén (bis)
Deixa, deixa, non chores máis
Pero non chores máis..