Edición 2019

Nesta edición, os mellores temas musicais publicados en Galiza e en Portugal en 2018 son, respectivamente, Que non mo neguen, das Tanxugueiras e Efeito do Observador dos Azeitonas. En poesía as gañadoras foron a galega Susana Aríns, polo poema E isso é o amor, e a portuguesa Marta Chaves, por Fachada. O premio especial do xurado á Embaixada da amizade galegolusófona foi para Uxía.


  • e isso é o amor
    a visionar a verbena
    do Caxade

    lembrei
    que marina ia de socos
    e balouçava na mão
    limpos sapatos de salto
    brancos
    e guardava os socos
    tão tosquinhos e de madeira
    entre as pedras de um valado
    e calçava os brancos sapatos
    de ponta descuberta

    [sandálias ló, dizia eu]
    cala e escuita,
    que este conto é nosso:

    e luzia unhas pintadas
    e botava a baila com pepe
    e outra baila e uma rumba
    e três carinhos clandestinos
    e mudava sapatos [sandálias]
    por socos e voltava ao carreiro
    de lama com a música e os beijos
    ainda a dançar
    no rosado das unhas dos pés
    abrigados na camurça dos socos

    e lembrei

    que uma noite
    alguém levou os socos voaram
    ou marina esqueceu o agocho
    ou pepe escondeu para durar a festa
    e houve de fazer o caminho todo
    de curantes ao fojo
    com os sapatos da mão
    para não estropiar-lhes a brancura
    e os pés descalços
    e as unhas rosas
    e a música e os beijos
    e o amor todo a dançar
    na frescura da lama

    lembrei isso.

  • Desço para fumar um cigarro.
    Vejo o prédio em frente e por prédio
    quero dizer andaimes.
    Os andaimes não têm paredes
    e cercam as casas,
    ocupam-nas em liberdade.
    Há uns vestidos num estilo punk,
    e, por mim, dali se poderia mandar na cidade.
    Fazer palestras, comícios,
    feiras com altifalante na mão.
    Conceder-lhes permanência estival,
    promulgar o nudismo
    e vê-los a rir de quem não sabe montá-los.

  • Finalista 2019, 1º posto Galiza

    Fago todo o que eu quero
    E o que me sae de dentro
    Fago todo o que eu quero
    E o que me sae de dentro

    Non preciso de ninguén
    Que eu mesma xa me chego
    Non preciso de ninguén
    Que eu mesma xa me chego

    Son muller forte e libre
    Non hai ninguén que mo negue
    E se alguén o intentara
    Que mala febre o leve

    Eu e máis vós compañeiras
    Eu e máis vós camaradas
    Eu e máis vós compañeiras
    Eu e máis vós

    Cantamos e arruamos
    Facemo-la foliada
    Cantamos e arruamos
    Facemo-la foliada

    Son muller forte e libre
    Non hai ninguén que mo negue
    E se alguén o intentara
    Que mala febre o leve
    Que mala febre o leve
    Ai a-la-lá, ai a-lá

    O cantar é das solteiras
    O cantar é das solteiras
    O cantar é das solteiras
    O cantar é das solteiras

    Tamén che é das casadas
    Cando son foliadeiras
    Tamén che é das casadas
    Cando son foliadeiras

    Son muller forte e libre
    Non hai ninguén que mo negue
    E se alguén o intentara
    Que mala febre o leve

    Vivamos nós as mulleres
    Berremos todas ben alto
    Vivamos nós as mulleres
    Berremos todas ben alto

    Que viva a nosa fala
    E que viva o noso canto
    Que viva a nosa fala
    E que viva o noso canto

    Son muller forte e libre
    Non hai ninguén que mo negue
    E se alguén o intentara
    Que mala febre o leve
    Que mala febre o leve
    Ai a-la-lá, ai a-lá

  • Finalista 2019, 1º posto Portugal

    A ciência aos dezasseis
    Desafia algumas leis
    E já que Saturno tem anéis
    Pode a Lua encher só pra mim?

    Já vi um arco-íris circular
    Já dei dois tiros no mesmo lugar
    Mas o que considero singular
    É que a Lua insista em encher-se assim

    REFRÃO
    Já fiz as equações
    Determinei as funções
    A ciência comprovou
    Somos todos iguais
    Lá fundo
    Pó de estrela e nada mais

    Somos todos condutores de carrosseis
    Não lemos mapas, andamos aos papeis, então
    Deitamos fora a sorte, deste Norte fazemo-nos reis
    Já que a Lua se pode comportar assim

    Sou dos do Bem, mas não sei bem o que é do Mal
    Sou um Céptico Optimista, Hipócrita Ocasional
    E se observo mudo o resultado experimental
    Então que a Lua sorria só porque sim

    REFRÃO
    Já fiz as equações
    Determinei as funções
    A ciência comprovou
    Somos todos iguais
    Lá fundo
    Pó de estrela e nada mais

    E se o espaço curva para ti
    Vou aos esses até chegar aí
    E fico a contar, que um dia ao luar,
    Tudo vá mudar, e só porque sim,
    Mude o nosso spin
    E consiga provar
    Que estamos entrelaçados no fim.

    REFRÃO
    Já fiz as equações
    Determinei as funções
    A ciência comprovou.
    Somos todos iguais
    Lá fundo
    Pó de estrela e nada mais

  • Finalista 2019, 2º posto Galiza

    Alí onde calman os ventos
    Onde a noite fai o seu leito
    Un leito prácido e lento
    Como o día perdendo o tempo

    Tempo que pasa e non para
    Sen pedir o consentimento
    Tempo que toma partido
    Polos amores cada vez máis frios

    Mentres tanto ti e máis eu
    Mudamos fronteiras por pontes
    Trazamos un novo mapa
    Abrindo cancelas con flores

    Mentres tanto ti e máis eu
    Buscamos olladas de alento
    Roubamos palabras ao vento
    Tecemos con elas o amor

    Espertaban as encrovas
    Mentres as lobas soñaban
    Cun roteiro de esperanza
    Para toda a súa manda

    Unha parola coa xente
    Nas paradas de cada bairro
    Nun andén ou nunha beira
    Na sombra de cada carballo

    Mentres tanto ti e máis eu
    Mudamos fronteiras por pontes
    Trazamos un novo mapa
    Abrindo cancelas con flores

    Mentres tanto ti e máis eu
    Buscamos olladas de alento
    Roubamos palabras ao vento
    Tecemos con elas o amor

    Non alimentas meus medos
    Eu xa non creo nos demos
    Son paxaro ventureiro
    Polos camiños do ceo

    Non alimentas meus medos
    Eu xa non creo nos demos
    Son paxaro ventureiro

    Polos camiños do ceo
    Mentres tanto ti e mais eu
    Mudamos fronteiras por pontes
    Trazamos un novo mapa
    Abrindo cancelas con flores

  • Finalista 2019, 2º posto Portugal
    Finalista 2019, 2º posto Portugal

    Que mais tem de acontecer no mundo
    Para inverter o teu coração pra mim
    Que quantidade de lágrimas devo deixar cair
    Que Flor tem que nascer
    para ganhar o teu amor

    Por esse amor meu Deus
    Eu faço tudo
    Declamo os poemas mais lindos do universo
    A ver se te convenço
    Que a minha alma nasceu para ti

    Será preciso um milagre
    Para que o meu coração se alegre
    Juro não vou desistir
    Faça chuva faça sol
    Porque eu preciso de ti para seguir

    Quem me dera
    Abraçar-te no outono verão e primavera
    Quiçá viver além uma quimera
    Herdar a sorte e ganhar teu coração

    Será preciso uma tempestade
    Para perceberes que o meu amor é de verdade
    Te procuro nos outdoors da cidade, nas luzes dos faróis
    Nos meros mortais como nós
    O meu amor é puro é tão grande e resistente como embondeiro
    Por ti eu vou onde nunca iria
    Por ti eu sou o que nunca seria

    Eu preciso de um milagre
    Para que o meu coração se alegre
    Juro não vou desistir
    Faça chuva faça sol
    Porque eu preciso de ti para viver

    Quem me dera
    Abraçar-te no outono verão e primavera
    Quiçá viver além uma quimera
    Herdar a sorte e ganhar teu coração

  • Finalista 2019, 3º posto Galiza
    Finalista 2019, 3º posto Galiza

    Unha cultura da crítica ridícula
    Unha cultura da envexa máis submisa
    Lacaios progres gozan sendo fariseos
    Na súa miseria paletismo e postureo

    Trátannos como tratan as aldeas
    O caché dos de fóra non o regateas
    Rimas incendiarias non pirómanas toma xa
    Leis autoritarias, sociedade autómata
    Cultura de base deixa que arrase, wow
    Castelao rimando nunha base
    Sube isto a tope que vas ver
    SonDaRúa rimando co Jasper
    Buscabamos forza pola beira
    Viñeron as Tanxugueiras
    Cada un conta según vai a feira
    E o que nos conta o goberno xa cheira
    Hoxe danzamos na calor
    Erguendo xuntas unha voz
    Dunha cultura propia e libre!!!
    Somos na vella un alalá
    No pub un punk no barrio un rap
    Cultura crítica
    A voz do pobo!!!

    Somos cultura crítica política
    Orgullo propio autoestima e irmandade
    Cultura alegre na mani cantaremos
    Nas festa da Galiza, Queremos galego!!

    A poetisa que tatúa cos seus versos
    “Non coñezo maior patria que o teu nome”
    O teatro que fai mofa da súa corte
    Alexandre Bóveda enfrontando a súa morte

    Unha cultura moitos anos perseguida
    Busca agora uns beizos novos que lle devolvan a vida
    A música é unha ferramenta pra darlle saída
    A un sentimento que dentro xa ves non ten cabida

    Queiman os montes, secan as fontes
    Queren das túa moedas como Caronte
    Que agaches ben a cabeza cando eles repriman
    Cada vez máis forte e somos do Norte
    O 155 para vós, dicen que a xustiza é lenta
    Pero se interesa pode ser veloz
    Hoxe danzamos na calor
    Erguendo xuntas unha voz
    Dunha cultura propia e libre!!!
    Somos na vella un alalá
    No pub un punk no barrio un rap
    Cultura crítica
    A voz do pobo!!!

    Xa non temos fame non imos calare
    Seguiremos rindo seguiremos a soñare
    Vivan as matriarcas vivan as foliadas
    Colle a pandeireta e afinade esas guitarras

    Xa non temos fame non imos calare
    Seguiremos rindo seguiremos a loitare
    Vivan a nosa historia a nosa memoria
    A nosa cultura é a nosa maior xoia

    Xa non temos fame non imos calare
    Seguiremos rindo seguiremos a cantare
    Vivan as mulleres querémonos vivas
    Viva a nosa lingua por sempre unha lingua viva

    Máis segue habendo quen nega a realidade
    Como carallo negan a quen busca liberdade?
    Contra a explotación contra os vampiros
    Artistas de todo o mundo unídevos!!
    Tentaron sempre silenciar
    Quixeron ridiculizar a nosa herdanza
    Fracasaron na súa misión
    Saímos a mundo cunha voz
    Na nosa lingua

    Hoxe danzamos na calor
    Erguendo xuntas unha voz
    Dunha cultura propia e libre!!!
    Somos na vella un alalá
    No pub un punk no barrio un rap
    Cultura crítica
    A voz do pobo!!!

  • Finalista 2019, 3º posto Portugal

    Se eu pudesse dizer
    O que o teu olhar diz
    Quando me olhas assim, quando me olhas assim

    Se eu pudesse colher
    A papoila que tu
    Deixas dentro de mim, deixas dentro de mim

    Se eu pudesse morar
    Onde o teu coração
    Tem a chave do lar, tem a chave do lar

    O mundo era perfeito
    Tudo tinha o seu jeito
    Dentro desse lugar, dentro desse lugar
    Dentro desse lugar, dentro desse lugar

    Se a nuvem fosse embora
    E o sol radiasse
    Dentro da minha voz, dentro da minha voz

    Talvez eu conseguisse
    Que a minha voz voltasse
    E falasse de nós, e falasse de nós

    Se eu pudesse dizer
    Dizer como segredo
    E deixasse no ar para mim o teu nome

    Eu já era feliz
    E deixava-me levar
    Libertado do medo das palavras com fome
    Libertado do medo das palavras com fome

    Mas por cada mulher
    Que é só feita de amar
    E nasceu numa flor, num jardim que tu lavras
    Há um homem qualquer
    Que aprendeu a falar
    E morrendo de amor, acabou sem palavras

  • Finalista 2019, Galiza

    Quero subir á Curota,
    a contemplar as bateas,
    depenicar o pandeiro,
    unha muiñeira e unha xota.
    Aielelo aielela aielelo aielala …
    Arousa fermosa queeres,
    no solpor, luces na ialma,
    no luar, co teu alento,
    namoreime das túas augas.
    Ai e lelo ai e lala ai e lelo ai e lala …
    Lerelerelelerelerelerelerelelerelere
    Lerelerelelerelerelerelerelelerelere
    Lerelerelelerelerelerelerelelerelere
    Lerelerelelerelerelerelerelelerelere

  • Finalista 2019, Galiza

    Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
    Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
    Vou percorrendo as lembranzas.
    Penso en ti e no que nos queda por vivir.
    En cando estiven afundida e en cando fun feliz.
    Sempre estiveches xunto a min!
    Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
    Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
    Unha sinxela mirada, sen dicir nada,
    Contigo sobran as palabras.
    Porque esta noite non se durme, escoita ben
    Quero que saibas que…
    Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
    Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
    O anos van pasando…
    Lembra que sempre poderás contar comigo!
    Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
    Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.

  • Finalista 2019, Galiza

    Deixa, deixa, deixa, non chores,
    Deixa, deixa, deixa, non chores máis.

    Non chores mais, todo acabou
    Isto é o peor se eu non saio
    De esa dor que non fai ben
    Que confunde e non deixa ver…
    O ben… o ben tan grande que atopei…
    O ben… o ben tan granda que me deches.

    Se queres, poderás
    Se queres, xa verás
    Se queres, non vai mal
    Se queres, sairás

    Non choro máis, non, por favor,
    Todo está ben, onde entran dous entran tres,
    Ai, catro ou cinco e ti tamén (bis)
    Deixa, deixa, non chores máis
    Pero non chores máis..

  • Finalista 2019, Galiza

    Eu quero ver como os tempos van cambiando,
    como os meus pais seguen traballando,
    para logo ver como outros van chupando,
    manter os porcos para quedarnos sen zapatos.
    Baixar o lombo para que coman só uns cantos
    é un oficio que todos vamos herdando.

    Non é ficción o que vos estou contando,
    nacín fai pouco e xa me estaban controlando,
    e ti persistes que a loita rematou
    e nós pensando que aínda non…

    Dende pequenos máis manipulados
    con leis de merda e cos puños ben atados,
    xa nin falemos das mentiras que contades,
    a policía xa non ten autoridade.

    Non é ficción o que vos estou contando,
    nacín fai pouco e xa me estaban controlando,
    e ti persistes que a loita rematou
    e nós pensando que aínda non…

    E nós con verbas defendemos ideais
    e vós polos cartos estades a matar.
    Capitalismo e neglixencia
    son as chamadas novas formas de violencia.

    Non é ficción o que vos estou contando,
    nacín fai pouco e xa me estaban controlando,
    e ti persistes que a loita rematou
    e nos pensando que aínda non comezou

  • Finalista 2019, Galiza

    Aquela noite espertei
    nunha estrela azul fíxome ben
    forza e pálpito na súa pel, viña a dicirme adeus.
    Que beleza
    o mundo é máis grande e eu xa o sei.
    E que me vas contar, meu ben
    Espero a túa historia esperta,
    historia interminable cada noite.
    un cabalo que me guía,
    cóntame máis, cóntame máis.

    Entrego ao ar meu corazón
    para que te chegue a ti.
    Escoito atenta a túa canción,
    escríbeme un verso máis.
    Historia interminable cada noite,
    un cabalo que me guía, cóntame máis…

    Quero viaxar contigo e vou pola senda
    e nos campos o millo xa medra e,
    na alborada escribo soños
    en libretas e vou ben esperta,
    alá onde agroman as herbas
    entre cancións, bica o sol as miñas pernas.
    Huuummmm … Aaaaaaaah

    Cóntame máis, quero viaxar contigo
    e son as túas mans as que acalman
    meu corpo e meu canto e, e se caio,
    cóllesme no teu abrazo
    e son as túas mans
    as que sandan meu peito en pedazos e,
    se me perdo, guíasme co teu cabalo e,
    se me perdo, guíasme co teu cabalo.

    Na,na,na, ra,na …

    Imos viaxando, por montañas a cabalo.
    Imos viaxando, por montañas a cabalo,

    Ieeeeeh, Ieeeeeh…
    Na,na,na, ra,na …

  • Finalista 2019, Galiza

    Eu sei que un día dobrarei unha esquina
    e xa non voltarei atrás.
    Collerei unha rúa de auga infinda
    feita de noite e de cristal.
    Pasarán silenciosos carros e xentes que nada me dirán.
    Camiñarei perdido definitivamente
    E nunca máis voltarei ao meu fogar.
    Entón, non tendo outra cousa que facer;
    Seguramente poreime a pensar
    que a vida é un motor moi complicado
    i-a morte unha solemne imbecilidá.

  • Finalista 2019, Galiza

    A casa do terror non ten nin ascensor
    Ti subirás a pé, atoparaste cos
    Mais terroríficos, ultramaléficos
    Bichos histéricos e monstros aerofáxicos

    A casa do terror non ten televisión
    Pois haiche diversión e non se aburren, non
    Facendo malabares nunha persecución
    Os esqueletes cos seus ósos tocan percusión

    Mascotas infernais e plantas fantasmais
    Con bocas de caimán comezan a cantar
    Que queren perseguirte, facerche cóxegas
    Que o pesadelo atrapa a quen queira escapar
    Da casa do terror, da casa do terror

    A casa do terror sóten porta para entrar
    O entrar ti berrarás, alí atoparás
    Os ratatiburóns e os mouchocodrilos
    Os perri-frankenstains e os gativampiros

    Equinos-tiburóns, felinos con cara de furón
    Bailando reaggetón, que inferno de cancións!
    Pirañas belcebú, chegadas de perú
    E as moscas máis sarcásticas cun corno no cu

    Mascotas infernais e plantas fantasmais
    Con bocas de caimán comezan a cantar
    Que queren perseguirte, facerche cóxegas
    Que o pesadelo atrapa a quen queira escapar
    Da casa do terror, da casa do terror

    Da casa do terror queremos escapar
    Ti foxe cara alí, eu corro caraalá
    Fomos caer aquí a banda do verán
    Con nenas-pesadelo que cantan nanas punk

    A auga está xeada, a cama chea de pó
    E que hai para cear na casa do terror?
    Bruxas que fan a cea e un sapo falador
    Con baba de culebra acenden o asador

    Mascotas infernais e plantas fantasmais
    Con bocas de caimán comezan a cantar
    Que queren perseguirte, facerche cóxegas
    Que o pesadelo atrapa a quen queira escapar
    Da casa do terror, da casa do terror

    Na casa do terror non hai porta pra saír
    Na casa do terror aventuras que vivir
    Na casa do terror non hai porta pra saír
    Na casa do terror vén con nós se queres vir

  • Finalista 2019, Portugal

    Amor o mundo quebra-te os sonhos
    Às vezes cai-te todo nos ombros
    Eu levanto-o inteiro por ti
    Eu viro o cavaleiro por ti

    Amor o mundo deixa-te ao frio
    Às vezes larga-te no vazio
    Eu pinto de todas as cores por ti
    Eu viro Leonardo Da Vinci por ti

    Fiz-te um avião de papel
    Daqueles das cartas de amor
    Pra voarmos nele quando o mundo é cruel
    E não há espaço que chegue pra dor

    Fiz-te um avião de papel
    Daqueles dos quantos queres
    Pra voarmos daqui em lua de mel
    Pra te levar pra onde quiseres

    Amor o mundo tira-te o ar
    Chega a proibir-te de dançar
    Eu danço as músicas todas por ti
    Eu viro bailarino por ti

    Amor o mundo fez-te mulher
    Mais cedo do que tinha de ser
    Eu faço o tempo voltar por ti
    Eu viro super-homem por ti

    Fiz-te um avião de papel
    Daqueles das cartas de amor
    Pra voarmos nele quando o mundo é cruel
    E não há espaço que chegue pra dor

    Fiz-te um avião de papel
    Daqueles dos quantos queres
    Pra voarmos daqui em lua de mel
    Pra te levar pra onde quiseres

    Fiz-te um avião de papel (Pois fiz)
    Daqueles das cartas de amor
    Pra voarmos nele quando o mundo é cruel
    E não há espaço que chegue pra dor

    Fiz-te um avião de papel
    Daqueles dos quantos queres
    Pra voarmos daqui em lua de mel
    Pra te levar onde quiseres

    Pra te levar
    Pra te levar
    Onde quiseres
    Onde quiseres

  • Finalista 2019, Portugal

    Eu sou assim, se estás perto eu aperto contigo
    Eu não percebo nem entendo sinais
    Eu nem preciso disso

    E foram grandes conversas debaixo dos lençóis
    Prometo, prometes mas esquecemos depois
    Tu sabes bem o que sentes
    Os dois com um copo de vinho, uma conversa indecente

    E tudo volta ao mesmo, mas a vontade não para
    E tudo volta ao mesmo, mas a vontade não para

    Qual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
    Para me pôr nas nuvens
    Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
    Qual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
    Para me pôr nas nuvens
    Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
    E eu deixo

    Acende a vela eu quero ver a tua sombra no meu teto
    Se está tudo certo com o meu impacto
    Que o nosso afeto é mais na base do incerto
    Mas com muito tato sobe para o meu quarto

    E há assuntos pendentes, eu sei
    Mordes o lábio com os dentes, eu vejo
    Sem saber o que sentes não tens
    Pontos assentes e perguntas se é mesmo assim

    É assim, é
    Colados descolamos para outro nível e já fomos, mas já vamos

    Qual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
    Para me pôr nas nuvens
    Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
    Qual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
    Para me pôr nas nuvens
    Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
    E eu deixo

    Ela subiu montanha russa
    Horas a fio demos tantos loops se for a mais eu desconfio
    Que te queiras chegar perto
    Não digo que isto esteja certo, ou se será o mais correto
    Mas isso é só no futuro, certo

    Mas o futuro nunca chega com pressa
    Nem com conversas a meio, nós somos só dois estranhos
    Eu dei tudo de cabeça perdida nesta corrida
    Deste avanço e eu balanço, eu já não te apanho

    E há assuntos pendentes, eu sei
    Mordes o lábio com os dentes, eu vejo
    Sem saber o que sentes não tens
    Pontos assentes e perguntas se é mesmo assim

    É assim, é
    Colados descolamos para outro nível e já fomos, mas já vamos

    Qual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
    Para me pôr nas nuvens
    Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
    Qual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
    Para me pôr nas nuvens
    Mas é preciso que eu deixe, estou a pensar em deixar, e eu deixo

  • Finalista 2019, Portugal

    Vais receber o melhor presente
    que o saibas estimar e querê-lo pra sempre
    que o saibas cuidar
    tudo ensinar
    que o saibas amar

    Vais receber um melhor amigo
    que vai partilhar a vida toda contigo
    os irmãos mais velhos são
    os heróis do batalhão
    da nova geração

    E no meu colo sempre haverá espaço pra dois
    que o colo de uma mãe aumenta quando chega alguém
    por mais que ainda não entendas posso prometer
    que este é o melhor presente que irás receber

    Vão discutir, não vais ter paciência
    vais exigir a tua independência
    tudo isso é normal
    fica sempre igual
    não te vou mentir

    Vão discutir quem tem o comando
    o lugar do carro, quem toma banho primeiro
    mas uma coisa eu sei
    não vai haver ninguém
    que te conheça tão bem

    E no meu colo sempre haverá espaço pra dois
    que o colo de uma mãe aumenta quando chega alguém
    por mais que ainda não entendas posso prometer
    que este é o melhor presente que irás receber

  • Finalista 2019, Portugal

    Espera sempre dos momentos
    Alguma coisa que ao passar
    te leve mais além
    A mais algum conhecimento
    Mas não queiras salvamento
    se faltar a alguém

    Dança o teu azar
    enterra-o por aí
    Vem passar por dentro
    da tempestade
    Lança-te a voar
    nada como abrir
    as asas ao vento
    e aprender a cair

    Convence o próprio pensamento
    a abrir as portas para passar
    sem vetar ninguém
    Cada Ser seu sentimento
    e talvez o salvamento
    nos salve a nós também

    Dança o teu azar
    enterra-o por aí
    Vem passar por dentro
    da tempestade
    Lança-te a voar
    nada como abrir
    as asas ao vento
    e aprender a cair

  • Finalista 2019, Portugal

    Eu não sei,
    Nem como,
    Nem quando,
    Aqui cheguei.
    Sem saber,
    Dou por mim,
    A viver a correr.

    E o mundo segue,
    Sem olhar para nós.
    Queremos tudo,
    Mas vivemos tudo a sós.

    A terra gira em contramão,
    Ficamos tontos sem direção,
    Corremos até nos faltar o ar.
    E a vida vai ficando para depois,
    E continuamos os dois a sonhar.

    Mal me vi,
    No caminho,
    Até chegar aqui.
    Sem contar,
    Corro às cegas,
    Sem saber onde chegar.

    E o mundo segue,
    Sem olhar para nós.
    Queremos tudo,
    Mas vivemos tudo a sós.

    A terra gira em contramão,
    Ficamos tontos sem direção,
    Corremos até nos faltar o ar.
    E a vida vai ficando para depois,
    E continuamos os dois a sonhar.

    E mal nos encostamos aos lençóis.
    Com a lua iluminando este T2.
    Num instante, adormecemos os dois,
    Mas, logo, chega a hora de acordar.

  • Finalista 2019, Portugal

    Não sei se estão a ver aqueles dias
    Em que não acontece nada sem ser o que
    aconteceu e o que não aconteceu
    E do nada há uma luz que se acende
    Não se sabe se vem de fora ou se vem de
    dentro
    Apareceu

    E dentro da porção da tua vida, é a ti
    Que cabe o não trocar nenhum futuro pelo presente
    O fazer face a face que se teve até ali
    Ausente, presente

    Vê lá o que fazes, há tanto a fazer
    Fazes que fazes ou pões sementes a crescer?
    Precisas de água
    Terra também
    Ventos cruzados e o sol e a chuva que os detém
    Vivida a planta
    Refeita a casa
    É o espaço em branco
    Tempo de o escrever e abrir asa
    E a linha funda, na palma da mão
    Desenha o tempo então
    Desenha o tempo então

    Mas há linhas de água que cruzas sem sequer notares
    E oh, estás no deserto
    E talvez no oásis, se o olhares
    E não há mal, e não há bem
    Que não te venha incomodar
    Vale esse valor?
    É para vender ou comprar?

    Mas hoje questões éticas?
    Agora?
    Por favor
    Que te iam prescrever
    A tal receita para a dor
    Vais ter que reciclar
    O muito frio e o muito quente
    Ausente
    Presente

    Vê lá o que fazes, há tanto a fazer
    Fazes que fazes
    Ou pões sementes a crescer?
    E a linha funda, na palma da mão
    Desenha o tempo então
    Desenha o tempo então

    Um curto espaço de tempo
    Vais preenchê-lo
    Com o frio da morte morrida
    Ou o calor da vida vivida?
    Não queiras ser nem um exemplo
    Nem um mau exemplo
    Por si só
    Há dias em que é grão da mesma mó

    E a senha já tirada
    Já tardia do doente
    Dez lugares atrás
    E pouco a pouco à frente
    E cada um falar-te das histórias da sua vida
    Feliz, dorida

    Vê lá o que fazes
    Há tanto a fazer
    Fazes que fazes
    Ou pões sementes a crescer?
    Precisas de água
    Terra também
    Ventos cruzados
    E o sol e a chuva que os detém
    Vivida a planta
    Refeita a casa
    E espaço em branco
    Tempo de o escrever e abrir asa
    E a linha funda, na palma da mão
    Desenha o tempo então
    Desenha o tempo então

    E explicaram-te em botânica
    Uma espécie que não muda a flor do fatalismo
    Está feito
    E se até dá jeito alterar
    Só por hoje o amanhã
    Melhor é transfigurar o amanhã com todo o hoje
    E as palavras tornam-se esparsas
    Assumes
    Fazes que disfarças
    Escolhes paixões
    Ciúmes
    Tragédias e farsas
    E faças o que faças
    Por vales e cumes
    Encontras-te a sós, só
    Grão a grão
    Acompanhado e só
    Grão da mesma mó
    Grão da mesma mó
    Grão da mesma mó
    Grão da mesma mó

  • Finalista 2019, Portugal

    Eu vejo estradas no céu
    Que me levam sempre a ti
    Sou tua e tu és meu
    Lugar onde sou feliz

    Eu cresci na batucada, noites que não acabavam
    E só quando o sol raiava é que adormecia o kid
    E vi sem dizer nada quem apenas procurava
    Uma solidão amarga ou a tentar fugir daqui

    Há quem sinta sempre mais
    Quem fica sente quem vai
    Parar o barco noutro cais
    De que vale o que imagino

    Ter a casa pintada com a cor do teu vestido
    E um beijo na pele enrugada de ter criado dois filhos

    Ouvi, saudade, leva-me contigo
    Apesar de eu ter em mim as memórias de uma vida
    E liberdade, sou dono do destino
    Quero dedicar a ti as vitórias que consiga

    É a história que fica, quando acabar o show
    Hei de continuar o voo, suspenso na gravidade
    Não pode ser passado porque é para lá que eu vou
    Prometi voltar um dia, onde pertenço de verdade

    Eu vejo estradas no céu
    Que me levam sempre a ti
    Sou tua e tu és meu
    Lugar onde sou feliz

    Tu és, tu és
    Onde me encontro
    Eu sei, eu sei
    Que só pertenço a ti
    Tu és, tu és
    Onde me encontro
    Eu sei, eu sei
    Que só pertenço a ti

    Como se o tempo parasse, silêncio na cidade
    Não quis abandonar eu só venci noutro lado
    É intenso o retrato, que esconde o teu abraço
    Sei o que um dia foste, entendo o resultado

    Sou feito à tua imagem e fruto da tua classe
    Nunca faltou coragem e sinto-me abençoado
    ‘Tou a tentar cativar cada oportunidade
    E saber aproveitar assim como me ensinaste

    Ouvi, saudade, levo-te comigo
    Diz quem me conhece que eu tenho orgulho nisso
    O meu compromisso é manter a vela acesa
    E que toda a incerteza desapareça no seu brilho

    É a história que fica, quando acabar o show
    Hei de continuar o voo, suspenso na gravidade
    Não pode ser passado porque é para lá que eu vou
    Prometi voltar um dia, onde pertenço de verdade

    Eu vejo estradas no céu
    Que me levam sempre a ti
    Sou tua e tu és meu
    Lugar onde sou feliz

    Tu és, tu és
    Onde me encontro
    Eu sei, eu sei
    Que só pertenço a ti
    Tu és, tu és
    Onde me encontro
    Eu sei, eu sei
    Que só pertenço a ti