
Edición 2019
Nesta edición, os mellores temas musicais publicados en Galiza e en Portugal en 2018 son, respectivamente, “Que non mo neguen“, das Tanxugueiras e “Efeito do Observador“ dos Azeitonas. En poesía as gañadoras foron a galega Susana Aríns, polo poema “E isso é o amor”, e a portuguesa Marta Chaves, por “Fachada”. O premio especial do xurado á Embaixada da amizade galego–lusófona foi para Uxía.
e isso é o amor
a visionar a verbena
do Caxadelembrei
que marina ia de socos
e balouçava na mão
limpos sapatos de salto
brancos
e guardava os socos
tão tosquinhos e de madeira
entre as pedras de um valado
e calçava os brancos sapatos
de ponta descuberta[sandálias ló, dizia eu]
cala e escuita,
que este conto é nosso:e luzia unhas pintadas
e botava a baila com pepe
e outra baila e uma rumba
e três carinhos clandestinos
e mudava sapatos [sandálias]
por socos e voltava ao carreiro
de lama com a música e os beijos
ainda a dançar
no rosado das unhas dos pés
abrigados na camurça dos socose lembrei
que uma noite
alguém levou os socos voaram
ou marina esqueceu o agocho
ou pepe escondeu para durar a festa
e houve de fazer o caminho todo
de curantes ao fojo
com os sapatos da mão
para não estropiar-lhes a brancura
e os pés descalços
e as unhas rosas
e a música e os beijos
e o amor todo a dançar
na frescura da lamalembrei isso.
Desço para fumar um cigarro.
Vejo o prédio em frente e por prédio
quero dizer andaimes.
Os andaimes não têm paredes
e cercam as casas,
ocupam-nas em liberdade.
Há uns vestidos num estilo punk,
e, por mim, dali se poderia mandar na cidade.
Fazer palestras, comícios,
feiras com altifalante na mão.
Conceder-lhes permanência estival,
promulgar o nudismo
e vê-los a rir de quem não sabe montá-los.Fago todo o que eu quero
E o que me sae de dentro
Fago todo o que eu quero
E o que me sae de dentroNon preciso de ninguén
Que eu mesma xa me chego
Non preciso de ninguén
Que eu mesma xa me chegoSon muller forte e libre
Non hai ninguén que mo negue
E se alguén o intentara
Que mala febre o leveEu e máis vós compañeiras
Eu e máis vós camaradas
Eu e máis vós compañeiras
Eu e máis vósCantamos e arruamos
Facemo-la foliada
Cantamos e arruamos
Facemo-la foliadaSon muller forte e libre
Non hai ninguén que mo negue
E se alguén o intentara
Que mala febre o leve
Que mala febre o leve
Ai a-la-lá, ai a-láO cantar é das solteiras
O cantar é das solteiras
O cantar é das solteiras
O cantar é das solteirasTamén che é das casadas
Cando son foliadeiras
Tamén che é das casadas
Cando son foliadeirasSon muller forte e libre
Non hai ninguén que mo negue
E se alguén o intentara
Que mala febre o leveVivamos nós as mulleres
Berremos todas ben alto
Vivamos nós as mulleres
Berremos todas ben altoQue viva a nosa fala
E que viva o noso canto
Que viva a nosa fala
E que viva o noso cantoSon muller forte e libre
Non hai ninguén que mo negue
E se alguén o intentara
Que mala febre o leve
Que mala febre o leve
Ai a-la-lá, ai a-láA ciência aos dezasseis
Desafia algumas leis
E já que Saturno tem anéis
Pode a Lua encher só pra mim?Já vi um arco-íris circular
Já dei dois tiros no mesmo lugar
Mas o que considero singular
É que a Lua insista em encher-se assimREFRÃO
Já fiz as equações
Determinei as funções
A ciência comprovou
Somos todos iguais
Lá fundo
Pó de estrela e nada maisSomos todos condutores de carrosseis
Não lemos mapas, andamos aos papeis, então
Deitamos fora a sorte, deste Norte fazemo-nos reis
Já que a Lua se pode comportar assimSou dos do Bem, mas não sei bem o que é do Mal
Sou um Céptico Optimista, Hipócrita Ocasional
E se observo mudo o resultado experimental
Então que a Lua sorria só porque simREFRÃO
Já fiz as equações
Determinei as funções
A ciência comprovou
Somos todos iguais
Lá fundo
Pó de estrela e nada maisE se o espaço curva para ti
Vou aos esses até chegar aí
E fico a contar, que um dia ao luar,
Tudo vá mudar, e só porque sim,
Mude o nosso spin
E consiga provar
Que estamos entrelaçados no fim.REFRÃO
Já fiz as equações
Determinei as funções
A ciência comprovou.
Somos todos iguais
Lá fundo
Pó de estrela e nada maisAlí onde calman os ventos
Onde a noite fai o seu leito
Un leito prácido e lento
Como o día perdendo o tempoTempo que pasa e non para
Sen pedir o consentimento
Tempo que toma partido
Polos amores cada vez máis friosMentres tanto ti e máis eu
Mudamos fronteiras por pontes
Trazamos un novo mapa
Abrindo cancelas con floresMentres tanto ti e máis eu
Buscamos olladas de alento
Roubamos palabras ao vento
Tecemos con elas o amorEspertaban as encrovas
Mentres as lobas soñaban
Cun roteiro de esperanza
Para toda a súa mandaUnha parola coa xente
Nas paradas de cada bairro
Nun andén ou nunha beira
Na sombra de cada carballoMentres tanto ti e máis eu
Mudamos fronteiras por pontes
Trazamos un novo mapa
Abrindo cancelas con floresMentres tanto ti e máis eu
Buscamos olladas de alento
Roubamos palabras ao vento
Tecemos con elas o amorNon alimentas meus medos
Eu xa non creo nos demos
Son paxaro ventureiro
Polos camiños do ceoNon alimentas meus medos
Eu xa non creo nos demos
Son paxaro ventureiroPolos camiños do ceo
Mentres tanto ti e mais eu
Mudamos fronteiras por pontes
Trazamos un novo mapa
Abrindo cancelas con floresQue mais tem de acontecer no mundo
Para inverter o teu coração pra mim
Que quantidade de lágrimas devo deixar cair
Que Flor tem que nascer
para ganhar o teu amorPor esse amor meu Deus
Eu faço tudo
Declamo os poemas mais lindos do universo
A ver se te convenço
Que a minha alma nasceu para tiSerá preciso um milagre
Para que o meu coração se alegre
Juro não vou desistir
Faça chuva faça sol
Porque eu preciso de ti para seguirQuem me dera
Abraçar-te no outono verão e primavera
Quiçá viver além uma quimera
Herdar a sorte e ganhar teu coraçãoSerá preciso uma tempestade
Para perceberes que o meu amor é de verdade
Te procuro nos outdoors da cidade, nas luzes dos faróis
Nos meros mortais como nós
O meu amor é puro é tão grande e resistente como embondeiro
Por ti eu vou onde nunca iria
Por ti eu sou o que nunca seriaEu preciso de um milagre
Para que o meu coração se alegre
Juro não vou desistir
Faça chuva faça sol
Porque eu preciso de ti para viverQuem me dera
Abraçar-te no outono verão e primavera
Quiçá viver além uma quimera
Herdar a sorte e ganhar teu coraçãoUnha cultura da crítica ridícula
Unha cultura da envexa máis submisa
Lacaios progres gozan sendo fariseos
Na súa miseria paletismo e postureoTrátannos como tratan as aldeas
O caché dos de fóra non o regateas
Rimas incendiarias non pirómanas toma xa
Leis autoritarias, sociedade autómata
Cultura de base deixa que arrase, wow
Castelao rimando nunha base
Sube isto a tope que vas ver
SonDaRúa rimando co Jasper
Buscabamos forza pola beira
Viñeron as Tanxugueiras
Cada un conta según vai a feira
E o que nos conta o goberno xa cheira
Hoxe danzamos na calor
Erguendo xuntas unha voz
Dunha cultura propia e libre!!!
Somos na vella un alalá
No pub un punk no barrio un rap
Cultura crítica
A voz do pobo!!!Somos cultura crítica política
Orgullo propio autoestima e irmandade
Cultura alegre na mani cantaremos
Nas festa da Galiza, Queremos galego!!A poetisa que tatúa cos seus versos
“Non coñezo maior patria que o teu nome”
O teatro que fai mofa da súa corte
Alexandre Bóveda enfrontando a súa morteUnha cultura moitos anos perseguida
Busca agora uns beizos novos que lle devolvan a vida
A música é unha ferramenta pra darlle saída
A un sentimento que dentro xa ves non ten cabidaQueiman os montes, secan as fontes
Queren das túa moedas como Caronte
Que agaches ben a cabeza cando eles repriman
Cada vez máis forte e somos do Norte
O 155 para vós, dicen que a xustiza é lenta
Pero se interesa pode ser veloz
Hoxe danzamos na calor
Erguendo xuntas unha voz
Dunha cultura propia e libre!!!
Somos na vella un alalá
No pub un punk no barrio un rap
Cultura crítica
A voz do pobo!!!Xa non temos fame non imos calare
Seguiremos rindo seguiremos a soñare
Vivan as matriarcas vivan as foliadas
Colle a pandeireta e afinade esas guitarrasXa non temos fame non imos calare
Seguiremos rindo seguiremos a loitare
Vivan a nosa historia a nosa memoria
A nosa cultura é a nosa maior xoiaXa non temos fame non imos calare
Seguiremos rindo seguiremos a cantare
Vivan as mulleres querémonos vivas
Viva a nosa lingua por sempre unha lingua vivaMáis segue habendo quen nega a realidade
Como carallo negan a quen busca liberdade?
Contra a explotación contra os vampiros
Artistas de todo o mundo unídevos!!
Tentaron sempre silenciar
Quixeron ridiculizar a nosa herdanza
Fracasaron na súa misión
Saímos a mundo cunha voz
Na nosa linguaHoxe danzamos na calor
Erguendo xuntas unha voz
Dunha cultura propia e libre!!!
Somos na vella un alalá
No pub un punk no barrio un rap
Cultura crítica
A voz do pobo!!!Se eu pudesse dizer
O que o teu olhar diz
Quando me olhas assim, quando me olhas assimSe eu pudesse colher
A papoila que tu
Deixas dentro de mim, deixas dentro de mimSe eu pudesse morar
Onde o teu coração
Tem a chave do lar, tem a chave do larO mundo era perfeito
Tudo tinha o seu jeito
Dentro desse lugar, dentro desse lugar
Dentro desse lugar, dentro desse lugarSe a nuvem fosse embora
E o sol radiasse
Dentro da minha voz, dentro da minha vozTalvez eu conseguisse
Que a minha voz voltasse
E falasse de nós, e falasse de nósSe eu pudesse dizer
Dizer como segredo
E deixasse no ar para mim o teu nomeEu já era feliz
E deixava-me levar
Libertado do medo das palavras com fome
Libertado do medo das palavras com fomeMas por cada mulher
Que é só feita de amar
E nasceu numa flor, num jardim que tu lavras
Há um homem qualquer
Que aprendeu a falar
E morrendo de amor, acabou sem palavrasQuero subir á Curota,
a contemplar as bateas,
depenicar o pandeiro,
unha muiñeira e unha xota.
Aielelo aielela aielelo aielala …
Arousa fermosa queeres,
no solpor, luces na ialma,
no luar, co teu alento,
namoreime das túas augas.
Ai e lelo ai e lala ai e lelo ai e lala …
Lerelerelelerelerelerelerelelerelere
Lerelerelelerelerelerelerelelerelere
Lerelerelelerelerelerelerelelerelere
LerelerelelerelerelerelerelelerelereAi non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
Vou percorrendo as lembranzas.
Penso en ti e no que nos queda por vivir.
En cando estiven afundida e en cando fun feliz.
Sempre estiveches xunto a min!
Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
Unha sinxela mirada, sen dicir nada,
Contigo sobran as palabras.
Porque esta noite non se durme, escoita ben
Quero que saibas que…
Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
O anos van pasando…
Lembra que sempre poderás contar comigo!
Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.
Ai non, non atoparei ningunha amiga igual ca ti.Deixa, deixa, deixa, non chores,
Deixa, deixa, deixa, non chores máis.Non chores mais, todo acabou
Isto é o peor se eu non saio
De esa dor que non fai ben
Que confunde e non deixa ver…
O ben… o ben tan grande que atopei…
O ben… o ben tan granda que me deches.Se queres, poderás
Se queres, xa verás
Se queres, non vai mal
Se queres, sairásNon choro máis, non, por favor,
Todo está ben, onde entran dous entran tres,
Ai, catro ou cinco e ti tamén (bis)
Deixa, deixa, non chores máis
Pero non chores máis..Eu quero ver como os tempos van cambiando,
como os meus pais seguen traballando,
para logo ver como outros van chupando,
manter os porcos para quedarnos sen zapatos.
Baixar o lombo para que coman só uns cantos
é un oficio que todos vamos herdando.Non é ficción o que vos estou contando,
nacín fai pouco e xa me estaban controlando,
e ti persistes que a loita rematou
e nós pensando que aínda non…Dende pequenos máis manipulados
con leis de merda e cos puños ben atados,
xa nin falemos das mentiras que contades,
a policía xa non ten autoridade.Non é ficción o que vos estou contando,
nacín fai pouco e xa me estaban controlando,
e ti persistes que a loita rematou
e nós pensando que aínda non…E nós con verbas defendemos ideais
e vós polos cartos estades a matar.
Capitalismo e neglixencia
son as chamadas novas formas de violencia.Non é ficción o que vos estou contando,
nacín fai pouco e xa me estaban controlando,
e ti persistes que a loita rematou
e nos pensando que aínda non comezouAquela noite espertei
nunha estrela azul fíxome ben
forza e pálpito na súa pel, viña a dicirme adeus.
Que beleza
o mundo é máis grande e eu xa o sei.
E que me vas contar, meu ben
Espero a túa historia esperta,
historia interminable cada noite.
un cabalo que me guía,
cóntame máis, cóntame máis.Entrego ao ar meu corazón
para que te chegue a ti.
Escoito atenta a túa canción,
escríbeme un verso máis.
Historia interminable cada noite,
un cabalo que me guía, cóntame máis…Quero viaxar contigo e vou pola senda
e nos campos o millo xa medra e,
na alborada escribo soños
en libretas e vou ben esperta,
alá onde agroman as herbas
entre cancións, bica o sol as miñas pernas.
Huuummmm … AaaaaaaahCóntame máis, quero viaxar contigo
e son as túas mans as que acalman
meu corpo e meu canto e, e se caio,
cóllesme no teu abrazo
e son as túas mans
as que sandan meu peito en pedazos e,
se me perdo, guíasme co teu cabalo e,
se me perdo, guíasme co teu cabalo.Na,na,na, ra,na …
Imos viaxando, por montañas a cabalo.
Imos viaxando, por montañas a cabalo,Ieeeeeh, Ieeeeeh…
Na,na,na, ra,na …Eu sei que un día dobrarei unha esquina
e xa non voltarei atrás.
Collerei unha rúa de auga infinda
feita de noite e de cristal.
Pasarán silenciosos carros e xentes que nada me dirán.
Camiñarei perdido definitivamente
E nunca máis voltarei ao meu fogar.
Entón, non tendo outra cousa que facer;
Seguramente poreime a pensar
que a vida é un motor moi complicado
i-a morte unha solemne imbecilidá.A casa do terror non ten nin ascensor
Ti subirás a pé, atoparaste cos
Mais terroríficos, ultramaléficos
Bichos histéricos e monstros aerofáxicosA casa do terror non ten televisión
Pois haiche diversión e non se aburren, non
Facendo malabares nunha persecución
Os esqueletes cos seus ósos tocan percusiónMascotas infernais e plantas fantasmais
Con bocas de caimán comezan a cantar
Que queren perseguirte, facerche cóxegas
Que o pesadelo atrapa a quen queira escapar
Da casa do terror, da casa do terrorA casa do terror sóten porta para entrar
O entrar ti berrarás, alí atoparás
Os ratatiburóns e os mouchocodrilos
Os perri-frankenstains e os gativampirosEquinos-tiburóns, felinos con cara de furón
Bailando reaggetón, que inferno de cancións!
Pirañas belcebú, chegadas de perú
E as moscas máis sarcásticas cun corno no cuMascotas infernais e plantas fantasmais
Con bocas de caimán comezan a cantar
Que queren perseguirte, facerche cóxegas
Que o pesadelo atrapa a quen queira escapar
Da casa do terror, da casa do terrorDa casa do terror queremos escapar
Ti foxe cara alí, eu corro caraalá
Fomos caer aquí a banda do verán
Con nenas-pesadelo que cantan nanas punkA auga está xeada, a cama chea de pó
E que hai para cear na casa do terror?
Bruxas que fan a cea e un sapo falador
Con baba de culebra acenden o asadorMascotas infernais e plantas fantasmais
Con bocas de caimán comezan a cantar
Que queren perseguirte, facerche cóxegas
Que o pesadelo atrapa a quen queira escapar
Da casa do terror, da casa do terrorNa casa do terror non hai porta pra saír
Na casa do terror aventuras que vivir
Na casa do terror non hai porta pra saír
Na casa do terror vén con nós se queres virAmor o mundo quebra-te os sonhos
Às vezes cai-te todo nos ombros
Eu levanto-o inteiro por ti
Eu viro o cavaleiro por tiAmor o mundo deixa-te ao frio
Às vezes larga-te no vazio
Eu pinto de todas as cores por ti
Eu viro Leonardo Da Vinci por tiFiz-te um avião de papel
Daqueles das cartas de amor
Pra voarmos nele quando o mundo é cruel
E não há espaço que chegue pra dorFiz-te um avião de papel
Daqueles dos quantos queres
Pra voarmos daqui em lua de mel
Pra te levar pra onde quiseresAmor o mundo tira-te o ar
Chega a proibir-te de dançar
Eu danço as músicas todas por ti
Eu viro bailarino por tiAmor o mundo fez-te mulher
Mais cedo do que tinha de ser
Eu faço o tempo voltar por ti
Eu viro super-homem por tiFiz-te um avião de papel
Daqueles das cartas de amor
Pra voarmos nele quando o mundo é cruel
E não há espaço que chegue pra dorFiz-te um avião de papel
Daqueles dos quantos queres
Pra voarmos daqui em lua de mel
Pra te levar pra onde quiseresFiz-te um avião de papel (Pois fiz)
Daqueles das cartas de amor
Pra voarmos nele quando o mundo é cruel
E não há espaço que chegue pra dorFiz-te um avião de papel
Daqueles dos quantos queres
Pra voarmos daqui em lua de mel
Pra te levar onde quiseresPra te levar
Pra te levar
Onde quiseres
Onde quiseresEu sou assim, se estás perto eu aperto contigo
Eu não percebo nem entendo sinais
Eu nem preciso dissoE foram grandes conversas debaixo dos lençóis
Prometo, prometes mas esquecemos depois
Tu sabes bem o que sentes
Os dois com um copo de vinho, uma conversa indecenteE tudo volta ao mesmo, mas a vontade não para
E tudo volta ao mesmo, mas a vontade não paraQual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
Para me pôr nas nuvens
Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
Qual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
Para me pôr nas nuvens
Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
E eu deixoAcende a vela eu quero ver a tua sombra no meu teto
Se está tudo certo com o meu impacto
Que o nosso afeto é mais na base do incerto
Mas com muito tato sobe para o meu quartoE há assuntos pendentes, eu sei
Mordes o lábio com os dentes, eu vejo
Sem saber o que sentes não tens
Pontos assentes e perguntas se é mesmo assimÉ assim, é
Colados descolamos para outro nível e já fomos, mas já vamosQual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
Para me pôr nas nuvens
Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
Qual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
Para me pôr nas nuvens
Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
E eu deixoEla subiu montanha russa
Horas a fio demos tantos loops se for a mais eu desconfio
Que te queiras chegar perto
Não digo que isto esteja certo, ou se será o mais correto
Mas isso é só no futuro, certoMas o futuro nunca chega com pressa
Nem com conversas a meio, nós somos só dois estranhos
Eu dei tudo de cabeça perdida nesta corrida
Deste avanço e eu balanço, eu já não te apanhoE há assuntos pendentes, eu sei
Mordes o lábio com os dentes, eu vejo
Sem saber o que sentes não tens
Pontos assentes e perguntas se é mesmo assimÉ assim, é
Colados descolamos para outro nível e já fomos, mas já vamosQual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
Para me pôr nas nuvens
Mas é preciso que eu deixe, mas é preciso que eu deixe
Qual é a tua conversa, eu sei que tu vens mudar-me a cabeça
Para me pôr nas nuvens
Mas é preciso que eu deixe, estou a pensar em deixar, e eu deixoVais receber o melhor presente
que o saibas estimar e querê-lo pra sempre
que o saibas cuidar
tudo ensinar
que o saibas amarVais receber um melhor amigo
que vai partilhar a vida toda contigo
os irmãos mais velhos são
os heróis do batalhão
da nova geraçãoE no meu colo sempre haverá espaço pra dois
que o colo de uma mãe aumenta quando chega alguém
por mais que ainda não entendas posso prometer
que este é o melhor presente que irás receberVão discutir, não vais ter paciência
vais exigir a tua independência
tudo isso é normal
fica sempre igual
não te vou mentirVão discutir quem tem o comando
o lugar do carro, quem toma banho primeiro
mas uma coisa eu sei
não vai haver ninguém
que te conheça tão bemE no meu colo sempre haverá espaço pra dois
que o colo de uma mãe aumenta quando chega alguém
por mais que ainda não entendas posso prometer
que este é o melhor presente que irás receberEspera sempre dos momentos
Alguma coisa que ao passar
te leve mais além
A mais algum conhecimento
Mas não queiras salvamento
se faltar a alguémDança o teu azar
enterra-o por aí
Vem passar por dentro
da tempestade
Lança-te a voar
nada como abrir
as asas ao vento
e aprender a cairConvence o próprio pensamento
a abrir as portas para passar
sem vetar ninguém
Cada Ser seu sentimento
e talvez o salvamento
nos salve a nós tambémDança o teu azar
enterra-o por aí
Vem passar por dentro
da tempestade
Lança-te a voar
nada como abrir
as asas ao vento
e aprender a cairEu não sei,
Nem como,
Nem quando,
Aqui cheguei.
Sem saber,
Dou por mim,
A viver a correr.E o mundo segue,
Sem olhar para nós.
Queremos tudo,
Mas vivemos tudo a sós.A terra gira em contramão,
Ficamos tontos sem direção,
Corremos até nos faltar o ar.
E a vida vai ficando para depois,
E continuamos os dois a sonhar.Mal me vi,
No caminho,
Até chegar aqui.
Sem contar,
Corro às cegas,
Sem saber onde chegar.E o mundo segue,
Sem olhar para nós.
Queremos tudo,
Mas vivemos tudo a sós.A terra gira em contramão,
Ficamos tontos sem direção,
Corremos até nos faltar o ar.
E a vida vai ficando para depois,
E continuamos os dois a sonhar.E mal nos encostamos aos lençóis.
Com a lua iluminando este T2.
Num instante, adormecemos os dois,
Mas, logo, chega a hora de acordar.Não sei se estão a ver aqueles dias
Em que não acontece nada sem ser o que
aconteceu e o que não aconteceu
E do nada há uma luz que se acende
Não se sabe se vem de fora ou se vem de
dentro
ApareceuE dentro da porção da tua vida, é a ti
Que cabe o não trocar nenhum futuro pelo presente
O fazer face a face que se teve até ali
Ausente, presenteVê lá o que fazes, há tanto a fazer
Fazes que fazes ou pões sementes a crescer?
Precisas de água
Terra também
Ventos cruzados e o sol e a chuva que os detém
Vivida a planta
Refeita a casa
É o espaço em branco
Tempo de o escrever e abrir asa
E a linha funda, na palma da mão
Desenha o tempo então
Desenha o tempo entãoMas há linhas de água que cruzas sem sequer notares
E oh, estás no deserto
E talvez no oásis, se o olhares
E não há mal, e não há bem
Que não te venha incomodar
Vale esse valor?
É para vender ou comprar?Mas hoje questões éticas?
Agora?
Por favor
Que te iam prescrever
A tal receita para a dor
Vais ter que reciclar
O muito frio e o muito quente
Ausente
PresenteVê lá o que fazes, há tanto a fazer
Fazes que fazes
Ou pões sementes a crescer?
E a linha funda, na palma da mão
Desenha o tempo então
Desenha o tempo entãoUm curto espaço de tempo
Vais preenchê-lo
Com o frio da morte morrida
Ou o calor da vida vivida?
Não queiras ser nem um exemplo
Nem um mau exemplo
Por si só
Há dias em que é grão da mesma móE a senha já tirada
Já tardia do doente
Dez lugares atrás
E pouco a pouco à frente
E cada um falar-te das histórias da sua vida
Feliz, doridaVê lá o que fazes
Há tanto a fazer
Fazes que fazes
Ou pões sementes a crescer?
Precisas de água
Terra também
Ventos cruzados
E o sol e a chuva que os detém
Vivida a planta
Refeita a casa
E espaço em branco
Tempo de o escrever e abrir asa
E a linha funda, na palma da mão
Desenha o tempo então
Desenha o tempo entãoE explicaram-te em botânica
Uma espécie que não muda a flor do fatalismo
Está feito
E se até dá jeito alterar
Só por hoje o amanhã
Melhor é transfigurar o amanhã com todo o hoje
E as palavras tornam-se esparsas
Assumes
Fazes que disfarças
Escolhes paixões
Ciúmes
Tragédias e farsas
E faças o que faças
Por vales e cumes
Encontras-te a sós, só
Grão a grão
Acompanhado e só
Grão da mesma mó
Grão da mesma mó
Grão da mesma mó
Grão da mesma móEu vejo estradas no céu
Que me levam sempre a ti
Sou tua e tu és meu
Lugar onde sou felizEu cresci na batucada, noites que não acabavam
E só quando o sol raiava é que adormecia o kid
E vi sem dizer nada quem apenas procurava
Uma solidão amarga ou a tentar fugir daquiHá quem sinta sempre mais
Quem fica sente quem vai
Parar o barco noutro cais
De que vale o que imaginoTer a casa pintada com a cor do teu vestido
E um beijo na pele enrugada de ter criado dois filhosOuvi, saudade, leva-me contigo
Apesar de eu ter em mim as memórias de uma vida
E liberdade, sou dono do destino
Quero dedicar a ti as vitórias que consigaÉ a história que fica, quando acabar o show
Hei de continuar o voo, suspenso na gravidade
Não pode ser passado porque é para lá que eu vou
Prometi voltar um dia, onde pertenço de verdadeEu vejo estradas no céu
Que me levam sempre a ti
Sou tua e tu és meu
Lugar onde sou felizTu és, tu és
Onde me encontro
Eu sei, eu sei
Que só pertenço a ti
Tu és, tu és
Onde me encontro
Eu sei, eu sei
Que só pertenço a tiComo se o tempo parasse, silêncio na cidade
Não quis abandonar eu só venci noutro lado
É intenso o retrato, que esconde o teu abraço
Sei o que um dia foste, entendo o resultadoSou feito à tua imagem e fruto da tua classe
Nunca faltou coragem e sinto-me abençoado
‘Tou a tentar cativar cada oportunidade
E saber aproveitar assim como me ensinasteOuvi, saudade, levo-te comigo
Diz quem me conhece que eu tenho orgulho nisso
O meu compromisso é manter a vela acesa
E que toda a incerteza desapareça no seu brilhoÉ a história que fica, quando acabar o show
Hei de continuar o voo, suspenso na gravidade
Não pode ser passado porque é para lá que eu vou
Prometi voltar um dia, onde pertenço de verdadeEu vejo estradas no céu
Que me levam sempre a ti
Sou tua e tu és meu
Lugar onde sou felizTu és, tu és
Onde me encontro
Eu sei, eu sei
Que só pertenço a ti
Tu és, tu és
Onde me encontro
Eu sei, eu sei
Que só pertenço a ti